Η Φύλλις Γαβριηλίδου δεν ακολούθησε ποτέ τον «σίγουρο δρόμο». Από τις σπουδές στη Γερμανική Φιλολογία και την απόφαση να μην αποδεχτεί τον διορισμό της, μέχρι το πρώτο της βιβλίο και τη δημιουργία του The Brain Hacking Academy, η διαδρομή της είναι μια συνεχής υπενθύμιση ότι η αλλαγή ξεκινά όταν ποντάρεις στον εαυτό σου. Σήμερα, μέσα από τις «Φυλλισοφίες» και το Growth Academy, συνεχίζει να μοιράζεται εργαλεία, εμπειρίες και αλήθειες, με έναν στόχο: να βοηθά έστω έναν άνθρωπο τη φορά να επιστρέφει πιο κοντά στον εαυτό του.
Αν σου ζητούσα να μας αφηγηθείς τη διαδρομή σου από την αρχή μέχρι σήμερα -από τις σπουδές σου και τα πρώτα επαγγελματικά σου βήματα, μέχρι όσα δημιουργείς αυτή την περίοδο- ποια σημεία θεωρείς καθοριστικά και προς ποια κατεύθυνση νιώθεις ότι θέλεις να κινηθείς στο μέλλον;
Υπάρχουν πολλές καθοριστικές στιγμές ή και καθοριστικές περίοδοι. Σπούδασα Γερμανική Γλώσσα και Φιλολογία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και εργάστηκα για πολλά χρόνια ως καθηγήτρια Γερμανικών στον ιδιωτικό τομέα. Κάπου στην πορεία, είχα την επιλογή να διοριστώ στο Δημόσιο, καθώς είχα δώσει ΑΣΕΠ το 2009 και πέρασα. Μια πολύ καθοριστική στιγμή, λοιπόν, ήταν η απόφαση να μην αποδεχτώ τον διορισμό και να ποντάρω στον εαυτό μου. Δεν είχα ιδέα πού θα με έβγαζε αυτό, αλλά μια φωνή μέσα μου μού έλεγε ότι αυτό ήταν το σωστό για μένα.
Σε εκείνη τη φάση εκδόθηκε το πρώτο μου βιβλίο, ο Ονειρόκοσμος - ένα μυθιστόρημα φαντασίας για νεαρό κοινό. Κομβική στιγμή, όχι το ότι εκδόθηκε το βιβλίο, αλλά το ίδιο το γεγονός ότι το ολοκλήρωσα. Βλέπεις, μέχρι τότε είχα τη φήμη του ατόμου που ξεκινούσε πολλά πράγματα με ενθουσιασμό και στην πορεία τα παρατούσε. Ο Ονειρόκοσμος ήταν η πρώτη φορά που ολοκλήρωσα κάτι σημαντικό για μένα και εμπιστεύτηκα για πρώτη φορά τον εαυτό μου. Και μετά, έθεσα τη μαγική ερώτηση: «Αν κατάφερα αυτό, τότε τι άλλο μπορώ να κάνω;»
Peak experience το λέμε αυτό στη δουλειά μου: μια κομβική στιγμή κατά την οποία βλέπεις τον εαυτό σου διαφορετικά και αλλάζεις ταυτότητα. Από εκεί και μετά, δεν ξανακοίταξα πίσω ούτε λιποτάκτησα ξανά από κάποιον σημαντικό για μένα στόχο.
Το 2018 ήρθε η γνωριμία μου με τον Δημήτρη Γκιόκα, με τον οποίο συνδημιουργήσαμε το The Brain Hacking Academy - ένα από τα κορυφαία ελληνόφωνα podcasts προσωπικής ανάπτυξης και αυτοβελτίωσης. Την εποχή, μάλιστα, που δεν άκουγε σχεδόν κανένας podcast στην Ελλάδα. Όταν έγινε το μεγάλο μπαμ και εκτοξεύτηκαν τα νούμερά μας στα ύψη, μας πήρε λίγο καιρό να συνειδητοποιήσουμε τι είχαμε καταφέρει. Βοηθήσαμε μέσα από τη δουλειά μας δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους και αυτό είναι κάτι που συνεχίζει να μου δίνει κίνητρο.
Επόμενος σταθμός η δημιουργία του τωρινού μου brand «Φυλλισοφίες» και της πλατφόρμας προσωπικής ανάπτυξης και καλλιέργειας δεξιοτήτων “Growth Academy”. Είμαι πολύ περήφανη για όλα αυτά και νιώθω ότι είμαι ακόμα στην αρχή.
Η κατεύθυνση που θέλω να πάρω δεν είναι ούτε glamorous ούτε περιλαμβάνει βαρύγδουπες δηλώσεις όπως το ότι «θέλω να αλλάξω τον κόσμο». Αντιθέτως, θέλω να κάνω αυτό για το οποίο ξεκίνησα από την αρχή: να μπορώ να είμαι δημιουργική και χαρούμενη και να βοηθάω έστω έναν άνθρωπο κάθε μέρα μέσα από το έργο μου. Όλα τα υπόλοιπα έρχονται.
Μιλάς συχνά για το «ταξίδι» της προσωπικής ανάπτυξης. Ποιο ήταν ένα κομβικό σημείο στη δική σου ζωή που σε «ανάγκασε» να κοιτάξεις πραγματικά προς τα μέσα;
Οι διατροφικές μου διαταραχές. Όταν συνειδητοποίησα ότι περνούσα διατροφικές διαταραχές, ένιωσα πιο μόνη και πιο αβοήθητη από ποτέ. Και σ’ εκείνη τη φάση αναγκάστηκα να αρχίσω να «ψάχνομαι» και ξεκίνησα το ταξίδι για τη δική μου Ιθάκη.
Με θλίβει που στις περισσότερες περιπτώσεις χρειάζεται να πονέσει κανείς πολύ για να στραφεί προς τα μέσα. Από την άλλη, δεν θα ήμουν ούτε ο μισός άνθρωπος από αυτό που είμαι σήμερα, αν δεν είχα έρθει αντιμέτωπη με τα βαθύτερα σκοτάδια μου και αν δεν είχα μετατρέψει τη αυτογνωσία μου σε φάρο που μου έδειχνε και συνεχίζει να μου δείχνει τον δρόμο.
Υπάρχει μια μικρή καθημερινή συνήθεια που θεωρείς μη διαπραγματεύσιμη και σε κρατά συνδεδεμένη με τον εαυτό σου;
Το journaling. Αποτελεί το ένα πράγμα που με κρατά γειωμένη και με συνδέει με το μέσα μου. Λειτουργεί για μένα σαν πυξίδα - με βοηθά να βρίσκω τον δρόμο μου όταν τον χάνω και να εστιάζω σε εκείνα που πραγματικά έχουν σημασία. Κάθε μου μέρα - με ελάχιστες εξαιρέσεις - ξεκινά με journaling. Και πιστεύω τόσο πολύ στη δύναμή του, που έχω δημιουργήσει ένα ολοκληρωμένο course με τη μεθοδολογία που έχω δει μέσα στα χρόνια να δουλεύει.
Μετά από τόσα χρόνια διδασκαλίας, mentoring και προσωπικής δουλειάς, τι ήταν αυτό που σε εξέπληξε περισσότερο για τον άνθρωπο, είτε για τους άλλους είτε για τον ίδιο σου τον εαυτό;
Το πόσο resilient και ευέλικτοι μπορούμε να είμαστε. Ο άνθρωπος έχει εκπληκτικές δυνατότητες που, αν αποφασίσει να τις ξεκλειδώσει, μπορεί να καταφέρει εξαιρετικά πράγματα. Αρκεί να μην εγκλωβιστεί σε εκείνη την πεποίθηση που λέει ότι «ο άνθρωπος δεν αλλάζει».
Αλλάζει. Αρκεί να το θέλει και να το επιλέγει κάθε μέρα - συνειδητά.
Σε έναν κόσμο που αναζητά γρήγορα tips και εύκολες λύσεις, εσύ επιμένεις στην εσωτερική δουλειά. Ποια είναι η πιο συχνή παρανόηση που βλέπεις γύρω από την προσωπική ανάπτυξη;
Δυστυχώς, ο κόσμος και οι όλο και πιο γρήγοροι ρυθμοί του μας έχει εκπαιδεύσει στο να αναζητούμε το γρήγορο - τις εύκολες λύσεις και τα hacks που θα κάνουν τη ζωή μας καλύτερη μέσα σε μια στιγμή. Νιώθω ότι χτίζουμε τη «δεξιότητα» του να μην έχουμε υπομονή και να μην μπορούμε να αφοσιωθούμε πραγματικά σε κάτι. Επίσης, δυσκολευόμαστε όλο και περισσότερο να μείνουμε παρέα με το άβολο, πράγμα που αποτελεί προαπαιτούμενο της όποιας εξέλιξης και θετικής αλλαγής.
Δίχως εσωτερική δουλειά και αυτογνωσία, δεν υπάρχει εξέλιξη. Αυτά τα δύο όμως δεν είναι πράγματα που μπορείς να τα παραγγείλεις μέσω app και να είναι στην πόρτα σου μέσα σε λίγα λεπτά. Παίρνουν χρόνο, δουλειά, φέρνουν δυσάρεστα συναισθήματα, επώδυνες αλλαγές, και απαιτούν δύσκολες αποφάσεις. Και αυτό είναι κάτι που νομίζω ότι μας δυσκολεύει όλο και περισσότερο.
Αν κάποιος σήμερα νιώθει ότι έχει «κολλήσει» και δεν ξέρει ποιο είναι το επόμενο βήμα στη ζωή του, ποια είναι η πρώτη ερώτηση που θα τον προέτρεπες να κάνει στον εαυτό του;
«Τι ΔΕΝ θέλω;»
Είναι δύσκολο να βρεις τι θέλεις να κάνεις, όταν η ζωή σου είναι γεμάτη με πράγματα που πιθανότατα δεν σε γεμίζουν. Θα ξεκινούσα, λοιπόν, από τα «εύκολα» - αν μη τι άλλο, είναι πιο εύκολο να αποφασίσουμε τι δεν θέλουμε στη ζωή μας και έπειτα να αρχίσουμε σιγά-σιγά να αφαιρούμε.
Θα έλεγα λοιπόν στον φίλο μας να πάρει χαρτί και μολύβι και να αρχίσει να καταγράφει όσα δεν θέλει. Έπειτα να ξεκινήσει από την πιο απλή και εύκολη μικρή αλλαγή που μπορεί να κάνει και να αρχίσει να αφαιρεί.
Δεν θα είναι εύκολο, αυτό είναι βέβαιο. Για να χτίσεις όμως μια ζωή που θέλεις να ζεις, πρέπει πρώτα να δημιουργήσεις χώρο για εκείνα που θέλεις.
Ακολουθήστε το Pink.gr στο 
Ακολουθήστε το Pink.gr και στο Instagram
