
Από τον κόσμο της επιστήμης στον κόσμο της φαντασίας, η Ελένη Κολέτσα έκανε ένα ταξίδι που δεν βασίστηκε στην τύχη, αλλά στην ανάγκη για ουσιαστική δημιουργία. Το Skylene, ο “γαλαξίας” που ίδρυσε, είναι ένας χώρος όπου τα παιδιά μαθαίνουν μέσα από το παιχνίδι, το πείραμα και τη συνεργασία. Μιλήσαμε μαζί της για την πορεία, το όραμά της και τη χαρά που βρίσκει κάθε μέρα μέσα από τα μάτια των παιδιών.
View this post on Instagram
Από τα μικροβιολογικά εργαστήρια στο Skylene — πώς έγινε αυτή η “μετάλλαξη”;
Η αλλαγή δεν ήταν ξαφνική. Ήταν μια εσωτερική ανάγκη που ωρίμαζε μέσα μου. Πάντα αγαπούσα την επιστήμη και τη διαδικασία της ανακάλυψης, την ακρίβεια του πειράματος. Όμως κάποια στιγμή ένιωσα πως κάτι λείπει· δεν ήμουν πραγματικά ευτυχισμένη. Συνειδητοποίησα ότι είναι σημαντικό να κάνεις αυτό που φέρνει ηρεμία και γαλήνη στην ψυχή σου.
Ήθελα να δω πώς μπορώ εγώ, ως Ελένη, να “αλλάξω τον κόσμο”. Στο εργαστήριο έψαχνα απαντήσεις· στο Skylene προσπαθώ να γεννήσω ερωτήσεις στα παιδιά. Ήθελα να μεταφέρω τη μαγεία της επιστήμης από το αποστειρωμένο περιβάλλον του εργαστηρίου σ’ έναν ζωντανό, γεμάτο φαντασία χώρο.
View this post on Instagram
Το Skylene περιγράφεται σαν “ένας γαλαξίας όπου ζουν όλοι οι φίλοι σου, τα αστέρια”. Τι σημαίνει για σένα αυτός ο συμβολισμός;
Ο “γαλαξίας” του Skylene είναι κάτι πολύ παραπάνω από έναν χώρο εκπαίδευσης — είναι μια κοινότητα. Κάθε παιδί είναι ένα αστέρι με τη δική του λάμψη και ενέργεια. Θέλω να νιώθουν ότι ανήκουν, ότι τα βλέπουν, ότι τα εμπνέουν.
Δεν είμαι εκεί απλώς για να διδάσκω· είμαι εκεί για να δίνω το παράδειγμα, να μεταφέρω την πίστη πως μπορούν να ονειρεύονται χωρίς όρια. Όταν βλέπω τα παιδιά να συνεργάζονται, να δημιουργούν και να πειραματίζονται χωρίς φόβο αποτυχίας, νιώθω ότι το Skylene πραγματικά ζει.
Συνδέεις την επιστήμη με τη φαντασία, τα πειράματα με το παιχνίδι. Πώς αντιδρούν τα παιδιά και οι γονείς σε αυτή τη διαφορετική προσέγγιση;
Τα παιδιά το αγκαλιάζουν με ενθουσιασμό, γιατί η γνώση παύει να είναι “μάθημα” και γίνεται εμπειρία. Δεν φοβούνται να κάνουν λάθος — και αυτό από μόνο του είναι τεράστιο.
Οι γονείς στην αρχή εκπλήσσονται· μπορεί και να απορούν, γιατί οι συναντήσεις μας μοιάζουν περισσότερο με παιχνίδι. Όμως πολύ σύντομα βλέπουν τη διαφορά: τα παιδιά μαθαίνουν ουσιαστικά, με χαρά και περιέργεια. Αυτή η μεταμόρφωση είναι που με συγκινεί κάθε φορά.
View this post on Instagram
Η εκπαίδευση αλλάζει, τα παιδιά αλλάζουν — πώς βλέπεις το μέλλον της μάθησης;
Πιστεύω ότι το μέλλον της μάθησης ανήκει στη συναισθηματική νοημοσύνη, στη δημιουργικότητα και στην ικανότητα προσαρμογής. Δεν θα βασίζεται μόνο στη μεταφορά γνώσης, αλλά στη δημιουργία εμπειριών.
Τα “εργαστήρια του αύριο” θα είναι χώροι όπου η τεχνολογία συναντά τη φαντασία και η δημιουργικότητα είναι εξίσου σημαντική με τη γνώση. Τα παιδιά θα μαθαίνουν πώς να σκέφτονται, όχι τι να σκέφτονται.
Θέλω να τους δείχνω ότι το να προσπαθείς, να αποτυγχάνεις και να ξαναδοκιμάζεις είναι ο πιο ουσιαστικός τρόπος να μαθαίνεις. Αυτά είναι τα πραγματικά “skills” της ζωής.
View this post on Instagram
Πώς είναι να είσαι γυναίκα επιχειρηματίας σε έναν χώρο που συνδυάζει επιστήμη και εκπαίδευση;
Είναι μια διαρκής ισορροπία. Από τη μία, είμαι μέσα στα εργαστήρια, εμπνέομαι και μαθαίνω μαζί με τα παιδιά. Από την άλλη, πρέπει να οργανώνω, να σχεδιάζω, να παίρνω αποφάσεις για το μέλλον του Skylene. Δεν είναι εύκολο, αλλά νιώθω ευγνώμων.
Ως γυναίκα, θεωρώ σημαντικό να δείχνουμε στα κορίτσια ότι μπορούν να έχουν φωνή, να ηγούνται, να δημιουργούν τον δικό τους δρόμο — ακόμα και σε χώρους που συχνά θεωρούνται ανδροκρατούμενοι. Είναι μεγάλη χαρά να βλέπω τα κορίτσια να ονειρεύονται χωρίς όρια.
View this post on Instagram
Τι σε κάνει να νιώθεις περήφανη στο τέλος μιας ημέρας στο Skylene;
Όταν βλέπω να λάμπουν τα μάτια των παιδιών από ενθουσιασμό, όταν μια ιδέα γίνεται έργο, όταν φεύγουν με χαμόγελα — τότε νιώθω πως κάτι σπουδαίο συνέβη.
Δεν θα ξεχάσω ποτέ το πρώτο παιδί που ήρθε στον χώρο, την πρώτη παρέα που δημιουργήθηκε, ή τις ερωτήσεις που έκαναν δύο παιδιά σε ταξίδια μας προς αστροναύτες — “αν υπάρχουν εξωγήινοι” και “τι υπάρχει μετά από εμάς”. Εκεί σκέφτηκα: «Κάτι καλό συμβαίνει. Αυτά τα παιδιά τολμούν να ρωτούν, να ονειρεύονται, να ψάχνουν.»
Αυτό είναι που με κάνει κάθε μέρα να συνεχίζω με πάθος.
Αν έπρεπε να συνοψίσεις το μήνυμά σου σε μία φράση;
Αν θέλεις να αλλάξεις τον κόσμο, ξεκίνα με ένα παιδί που τολμά να ρωτά.



