
Μέσα στη φρίκη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, υπήρξαν ήρωες που δεν κρατούσαν όπλα, αλλά παιδικά χέρια. Μία από αυτούς ήταν η Ιρένα Σέντλερ, μια νεαρή Πολωνή νοσοκόμα και κοινωνική λειτουργός που έκανε το αδύνατο: έσωσε περισσότερα από 2.500 εβραιόπουλα από τη φρίκη του Ολοκαυτώματος, βγάζοντάς τα λαθραία από το γκέτο της Βαρσοβίας.
View this post on Instagram
Με τη δικαιολογία των «υγειονομικών ελέγχων», η Ιρένα περνούσε καθημερινά μέσα από τις πύλες του γκέτο. Εκεί, ανάμεσα στη φτώχεια και τον θάνατο, σχεδίαζε αποδράσεις παιδιών. Μωρά έκρυβε μέσα σε εργαλειοθήκες, σακιά με πατάτες, ακόμη και φέρετρα, για να ξεγελάσει τους Γερμανούς φρουρούς. Κάθε μεταφορά ήταν ένα στοίχημα με τον θάνατο. Κι όμως, το ξανάκανε — ξανά και ξανά.
Για να μη χαθούν οι ταυτότητες των παιδιών, η Σέντλερ έγραφε τα πραγματικά τους ονόματα σε μικρά χαρτάκια, τα έβαζε σε γυάλινα βαζάκια γάλακτος και τα έθαβε κάτω από μια μηλιά στον κήπο φίλης της. Ονειρευόταν τη μέρα που, αν επιζούσαν, τα παιδιά θα έβρισκαν ξανά τις οικογένειές τους.
Το 1943, η Γκεστάπο τη συνέλαβε. Τη βασάνισαν, της έσπασαν τα πόδια της, μα εκείνη δεν πρόδωσε ούτε ένα παιδί. Καταδικάστηκε σε θάνατο — όμως δραπέτευσε χάρη σε ένα μυστικό σχέδιο της πολωνικής αντίστασης.
Μετά τον πόλεμο, η Ιρένα ξεθάβει τα βαζάκια, προσπαθώντας να ενώσει όσα παιδιά είχαν επιζήσει με τις οικογένειές τους. Οι περισσότεροι γονείς είχαν πια χαθεί. Εκείνη, όμως, δεν σταμάτησε ποτέ να προσφέρει.
Για δεκαετίες, ο κόσμος αγνοούσε την ύπαρξή της — μέχρι που, τη δεκαετία του ’90, τρεις μαθήτριες από το Κάνσας ανακάλυψαν την ιστορία της για ένα σχολικό project. Και έτσι, το όνομά της βγήκε επιτέλους στο φως.
Η Ιρένα Σέντλερ πέθανε το 2008, ήσυχα, όπως έζησε. Όχι ως ηρωίδα των πρωτοσέλιδων, αλλά ως μια γυναίκα που διάλεξε το φως μέσα στο απόλυτο σκοτάδι.