
Όταν ο Ed Sheeran αποκάλυψε δημόσια ότι έχει «σοβαρό πρόβλημα με το φαγητό», προκάλεσε αίσθηση — όχι μόνο γιατί είναι ένας από τους πιο διάσημους καλλιτέχνες του πλανήτη, αλλά και γιατί άνοιξε μια πόρτα που πολλοί φοβούνται ακόμα να αγγίξουν: τη βουλιμική υπερφαγία.
Δεν είναι όλοι οι διατροφικές διαταραχές όπως τις φαντάζεσαι
Η κοινωνία έχει μάθει να "αναγνωρίζει" την ανορεξία και τη βουλιμία από εικόνες στα ΜΜΕ: σκελετωμένα σώματα, έντονος έλεγχος βάρους, εμετοί, καταχρήσεις. Όμως η βουλιμική υπερφαγία (Binge Eating Disorder ή BED) είναι κάτι διαφορετικό – και είναι η πιο συχνή διατροφική διαταραχή στους ενήλικες.
Και όμως: περισσότερα από 4 εκατομμύρια άνθρωποι στις ΗΠΑ ζουν με BED – ενώ πολλοί ακόμα υποφέρουν σιωπηλά, χωρίς ποτέ να έχουν διαγνωστεί. Οι περισσότεροι, δε, νιώθουν βαθιά ενοχή, ντροπή και μοναξιά.
Τι είναι η BED;
Η BED χαρακτηρίζεται από επαναλαμβανόμενα επεισόδια υπερφαγίας: μεγάλες ποσότητες φαγητού μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα, με αίσθημα απώλειας ελέγχου. Οι άνθρωποι που πάσχουν συνήθως δεν κάνουν «αντισταθμιστικές» ενέργειες (όπως εμετούς ή εξαντλητική γυμναστική), όπως συμβαίνει στη βουλιμία.
Το κοινό χαρακτηριστικό πίσω από ΟΛΕΣ τις διατροφικές διαταραχές; Η στέρηση. Όπως λένε οι ειδικοί, τα επεισόδια υπερφαγίας ξεκινούν όταν το σώμα και ο εγκέφαλος δεν αντέχουν άλλο τη στέρηση — είτε σωματική είτε ψυχολογική.
Πιο συχνή απ’ όσο νομίζεις – και όχι, δεν αφορά μόνο γυναίκες ή «μεγαλύτερα σώματα»
Μπορεί η ανορεξία να είναι πιο προβεβλημένη στα media, αλλά η BED εμφανίζεται σε όλες τις ηλικίες, τα φύλα και τα σώματα. Δεν έχει "πρόσωπο". Δεν "φαίνεται". Δεν "κολλάει" σε στερεότυπα.
Ο Ed Sheeran δεν είναι ο μόνος: ο Jonathan Van Ness του Queer Eye έχει μιλήσει για τη δική του μάχη, όπως και η Demi Lovato που αποκάλυψε ότι ξεκίνησε να έχει επεισόδια υπερφαγίας από 8 ετών.
Τα συμπτώματα που πρέπει να προσέξεις:
- Φαγητό σε μεγάλες ποσότητες χωρίς έλεγχο
- Φαγητό μέχρι να νιώσεις άβολα
- Κρυφό φαγητό ή φαγητό με ενοχή
- Ντροπή, κατάθλιψη ή αηδία μετά τα επεισόδια
- Συνεχής ενασχόληση με το βάρος και την εικόνα σώματος
Και τώρα η μεγάλη αλήθεια: Δεν χρειάζεσαι διάγνωση για να ζητήσεις βοήθεια
Όπως λέει η ειδικός Dr. Erin Parks, κανένα διαγνωστικό εγχειρίδιο δεν μπορεί να ορίσει την αξία σου ή την ανάγκη σου για φροντίδα. Ακόμα κι αν δεν πληροίς όλα τα "κριτήρια", αν νιώθεις ότι το φαγητό σου ελέγχει τη ζωή σου — αξίζεις υποστήριξη.
Πώς αντιμετωπίζεται;
Η αποκατάσταση ξεκινά από το πιο βασικό: να τρως τακτικά και χωρίς ενοχές.
Τρία γεύματα τη μέρα, με ενδιάμεσα σνακ, μπορούν να σπάσουν τον κύκλο στέρησης–υπερφαγίας.
Η ψυχοθεραπεία, η αποδόμηση της κουλτούρας των διαιτών και η αποδοχή όλων των τροφών (ναι, ακόμα και της σοκολάτας), είναι βασικά βήματα για την επανασύνδεση με το σώμα και τις ανάγκες του.
Κι αν κάτι πρέπει να θυμάσαι:
➡️ Δεν υπάρχει "καλύτερη" ή "χειρότερη" διατροφική διαταραχή. Όλες πονάνε.
➡️ Δεν χρειάζεται να φτάσεις στο "τέρμα" για να αξίζεις φροντίδα.
➡️ Και πάνω απ’ όλα: Δεν είσαι μόνος/η.
Αν νιώθεις ότι παλεύεις με το φαγητό, τη ντροπή ή τη στέρηση, ζήτα βοήθεια. Σήμερα. Για σένα. Για τη ζωή που αξίζεις να ζήσεις.