
Κάποτε τα παιδικά διαλείμματα είχαν τη μυρωδιά από πιροσκί του κυλικείου, αλουμινόχαρτο τυλιγμένο σφιχτά γύρω από τυρόπιτες, και το φρούτο έπαιζε ρόλο κομπάρσου – αν εμφανιζόταν καθόλου.
Σήμερα, όμως, μια νέα γενιά μαμάδων φέρνει επανάσταση στο σχολικό κολατσιό, αντικαθιστώντας τα κλασικά με ισορροπημένα, home made, σχεδόν... instagramικά lunchboxes. Μερίδες από κινόα, hummus, στικ καρότου και ψωμάκια χωρίς γλουτένη δεν είναι σπάνιο φαινόμενο, αλλά σημάδι μιας νοοτροπίας που δίνει βάση στη διατροφή, την αισθητική και – ναι – την καθημερινή φροντίδα.
Αλλά όχι όλοι δεν είναι ενθουσιασμένοι. Για κάποιους, τα υπερπαραγωγικά ταπεράκια με χρωματιστές σημαίες, βρώσιμους μαρκαδόρους και φαγητά που ακούγονται λες και βγήκαν από μενού του MasterChef, μοιάζουν περισσότερο με performance art παρά με γεύμα για νήπια. Στο διαδίκτυο, σχόλια και κείμενα κοροϊδεύουν τις “γαστρονομικές φιλοδοξίες” των moms-influencers, τις θεωρούν υπερβολικές, επικίνδυνες για την ασφάλεια των παιδιών ή ακόμη και απόπειρα social media προβολής με φόντο το παιδικό ταπεράκι.
Η Tζωρτζίνα ή αλλιώς PickMyMommyBrain, ήταν αυτή που έκανε αυτά τα fancy ταπεράκια μόδα - και φυσικά τα αντίστοιχα βίντεο στα οποία ετοιμάζει τα "lunchboxάκια" για τα δικά της παιδιά (τα οποία βίντεο είναι περιέργως αγχολυτικά για τους ενήλικες!)
@pickmymommybrain Σε ποιον δεν θα άρεσε ένα #lunchboxaki γεμάτο με τον αγαπημένο του ήρωα; Μην ξεχνάς ότι όλη αυτή η διακόσμηση, πέραν του ότι είναι όμορφο και ενθουσιάζει τα παιδιά, βοηθάει πολύ τα παιδιά με δυσκολίες σίτισης να δοκιμάσουν νέες τροφές 😊 #lunchboxakia #lunchboxideas #littlenermaid #ariel #greekmom #momof3 #ελληνιδαμανα #ελληνιδαμαμα ♬ original sound - EurovisionFlare
Η αλήθεια, όμως, συχνά βρίσκεται κάπου στη μέση. Για πολλές οικογένειες, η υγιεινή διατροφή δεν είναι στυλ – είναι ανάγκη. Παιδιά με δυσκολίες σίτισης, αυτισμό ή ευαισθησίες σε υφές και γεύσεις χρειάζονται ενίσχυση, χρώμα και φαντασία για να δοκιμάσουν νέες τροφές. Αν ένα κουλούρι σε σχήμα αστεριού μπορεί να κάνει τη διαφορά, τότε γιατί όχι; Όταν μάλιστα το παιδί επιστρέφει με άδειο ταπεράκι, η “μαμαδίστικη υπερπροσπάθεια” έχει πιάσει τόπο.
Είτε με lunchboxάκια είτε όχι, το σίγουρο είναι πως η φροντίδα δεν πρέπει να μετατραπεί σε ανταγωνισμό, ούτε σε λόγο να νιώθει κάποια άλλη μητέρα ανεπαρκής.
Το σχολικό ταπεράκι, τελικά, δεν είναι πεδίο μάχης. Είναι κομμάτι μιας καθημερινής σχέσης με το παιδί, ένα μικρό γράμμα αγάπης με τη μορφή κροκέτας ή μήλου κομμένου σε καρδούλα.
Και όπως σε κάθε σχέση, χρειάζεται λίγο σεβασμό, λίγη ελευθερία, και κυρίως: λιγότερη κριτική και περισσότερη κατανόηση. Γιατί, new age ή old school, όλες οι μαμάδες απλώς κάνουν το καλύτερο που μπορούν.