Η Μαριάνθη δεν μπήκε στη θάλασσα για να αποδείξει κάτι· μπήκε γιατί εκεί ένιωθε σπίτι. Στα 18 της ανέβηκε σε φορτηγό πλοίο στην άλλη άκρη του κόσμου χωρίς να ξέρει αν κάποιος θα την πάρει στα σοβαρά — αλλά σήμερα κρατάει τιμόνι σε σκάφη που απαιτούν ψυχραιμία, ευθύνη και μυαλό κοφτερό σαν ξυράφι. Στο yachting, ο πλοίαρχος δεν είναι μόνο καπετάνιος· είναι οικοδεσπότης, ψύχραιμος ηγέτης, άνθρωπος-κλειδί μέσα σε στιγμές που κρίνουν πολλά. Κι εκείνη τα κάνει όλα να φαίνονται απλά. Μίλησε χωρίς φίλτρα για τις στιγμές που τη δυνάμωσαν, για τις θαλασσινές “σφαλιάρες” που τη δίδαξαν ταπεινότητα, για τις γυναίκες που θέλουν να ανοίξουν δρόμο στο χώρο — και για εκείνη τη μία φράση που είπε στον εαυτό της όταν όλοι αμφέβαλλαν: «Μπες. Και θα δεις.»
Πότε κατάλαβες ότι το πηδάλιο δεν ήταν απλώς δουλειά αλλά κάλεσμα;
Κάλεσμα το ένιωσα τη στιγμή που κατάλαβα ότι το σκάφος “ακούει” την ενέργειά σου· όταν δεν οδηγείς απλώς ένα μέταλλο, αλλά μια ευθύνη, μια ζωή, μια ομάδα, ένα σύνολο. Θυμάμαι μια δύσκολη προσέγγιση με κακό καιρό, όπου όλοι ήταν αγχωμένοι κι εγώ ήμουν η μόνη που έπρεπε να παραμείνω ήρεμη. Εκεί, μέσα στη σιωπή του θορύβου, κατάλαβα ότι αυτό είναι το σπίτι μου και ότι γεννήθηκα για να κρατάω τιμόνι.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Αν γύριζες στα 18 σου, στο φορτηγό πλοίο στην Κίνα, τι θα έλεγες στη νεαρή Μαριάνθη πριν ανέβει την μπουκαπόρτα;
Θα της έλεγα “Μην φοβηθείς τίποτα. Στο τέλος όλοι θα σε σεβαστούν — και πρώτα απ’ όλους, εσύ η ίδια”. Και κάτι ακόμη: “Μην μικρύνεις ποτέ τον εαυτό σου για να χωρέσεις σε έναν χώρο· ο χώρος θα μεγαλώσει επειδή μπήκες εσύ”.
Ποιες στιγμές στη θάλασσα σε άλλαξαν ως άνθρωπο;
Με άλλαξαν οι στιγμές της απόλυτης ηρεμίας και της απόλυτης ευθύνης. Όταν είσαι μόνη στη γέφυρα τη νύχτα και ο ορίζοντας χάνεται, καταλαβαίνεις πόσο μικρή είσαι και πόσο μεγάλη πρέπει να γίνεις για τους άλλους. Η θάλασσα σε κάνει πιο ταπεινή, πιο δυνατή, πιο ανθρώπινη. Εκεί είδα τον χαρακτήρα μου να χτίζεται κομμάτι-κομμάτι.
Στο yachting ο πλοίαρχος είναι και “οικοδεσπότης”. Τι είναι το πιο απαιτητικό;
Το πιο απαιτητικό είναι να φοράς δύο “καπέλα” χωρίς να χάνεις την ταυτότητά σου. Έχεις την ευθύνη της ασφάλειας και ταυτόχρονα της φιλοξενίας. Το δύσκολο είναι να είσαι ευγενική, χαμογελαστή και εξυπηρετική ενώ το μυαλό σου κάνει είκοσι υπολογισμούς ταυτόχρονα, να κάνεις τον άλλον να νιώθει ξέγνοιαστος όταν εσύ πρέπει να είσαι 100% συγκεντρωμένη.
Ποιο ταξίδι δεν θα ξεχάσεις ποτέ για τις προκλήσεις του;
Δε θα ξεχάσω ποτέ ένα ταξίδι με απρόβλεπτο καιρό και πολύ απαιτητικές συνθήκες, όπου δουλέψαμε σαν μία καρδιά — πλήρωμα και μέταλλο. Εκεί κατάλαβα ότι τα δύσκολα ταξίδια σε χτίζουν περισσότερο από τα όμορφα.
Πώς χτίζεται μια δυνατή ομάδα στο σκάφος;
Μια ομάδα χτίζεται με σεβασμό και ξεκάθαρους ρόλους. Καλός ναυτικός δεν είναι μόνο αυτός που ξέρει τη δουλειά, αλλά αυτός που έχει χαρακτήρα, συνεργάζεται, μιλάει σωστά, αναλαμβάνει και δεν αφήνει τον άλλον εκτεθειμένο. Η ομάδα δυναμώνει όταν όλοι ξέρουν ότι μπορούν να στηριχτούν ο ένας στον άλλον και ότι η κουβέντα τους μετράει.
Ποια απόφαση σε βάρυνε περισσότερο ως Captain;
Η απόφαση που με βάρυνε περισσότερο ήταν να κρατήσω την ψυχραιμία μου σε μια δύσκολη στιγμή, όταν όλοι κοιτούσαν εμένα για απάντηση. Εκεί κατάλαβα ότι ο Captain μπορεί να φοβάται, αλλά δεν επιτρέπεται να λυγίζει. Με έμαθε να διαλέγω πάντα το σωστό, όχι το εύκολο.
Η θάλασσα λένε δεν συγχωρεί αλαζονεία. Σε έβαλε ποτέ “στη θέση” σου;
Ναι, πολλές φορές. Κάθε φορά που πίστεψα ότι “το έχω”, η θάλασσα μου θύμισε ότι πάντα μαθαίνεις: με ένα ξαφνικό κύμα, με έναν άνεμο που άλλαξε, με μια μηχανή που έκανε θόρυβο που δεν περίμενα. Η θάλασσα σου λέει “Σε θέλω παρούσα, ταπεινή και συγκεντρωμένη· αλλιώς σε τιμωρώ”. Και αυτό είναι μάθημα ζωής.
Τι πρέπει να αλλάξει για να ανοίξει ο δρόμος για περισσότερες γυναίκες στο yachting;
Πρέπει να αλλάξει η νοοτροπία ότι “η θάλασσα είναι αντρική”. Δεν είναι. Είναι για όποιον έχει μυαλό, δύναμη, πειθαρχία και καρδιά. Και κυρίως πρέπει να αλλάξει το ποιος παίρνει την ευκαιρία. Οι γυναίκες δεν χρειάζονται ειδική μεταχείριση — χρειάζονται απλώς ευκαιρία.
Αν μια κοπέλα σου έλεγε “φοβάμαι ότι δεν θα τα καταφέρω”, τι ιστορία θα της έλεγες;
Θα της έλεγα ότι στα 18 μου, με μια βαλίτσα και κανέναν να μου πει “μπράβο”, μπήκα σε ένα φορτηγό πλοίο στην άλλη άκρη του κόσμου — κι όμως σήμερα είμαι Captain. Θα της έλεγα “Δεν χρειάζεται να σε πιστέψει κανείς στην αρχή· αρκεί να πιστέψεις εσύ τον εαυτό σου μία φορά παραπάνω από τον φόβο σου”.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Ακολουθήστε το Pink.gr στο 
Ακολουθήστε το Pink.gr και στο Instagram
