Η Μάρω Κοντού παραμένει έως σήμερα ένα εμβληματικό πρόσωπο του ελληνικού θεάματος, με αδιάκοπη παρουσία στο θέατρο, τον κινηματογράφο και την τηλεόραση, ενώ οι προσωπικές της στάσεις απέναντι στη ζωή και τον θάνατο αναδεικνύουν έναν άνθρωπο με βαθιά συναισθηματική θεώρηση των σχέσεων και της μνήμης.
Μια διαδρομή γεμάτη υποκριτικό μεγαλείο
Γεννημένη στις 21 Ιουνίου 1934, στην περιοχή Κουκάκι της Αθήνας, η Μάρω Κοντού χάραξε την καλλιτεχνική της πορεία ξεκινώντας το 1954 από τον Χορό Αρχαίας Τραγωδίας του Εθνικού Θεάτρου, όπου παρέμεινε έως το 1958. Στη διάρκεια της μακρόχρονης καριέρας της, έχει πρωταγωνιστήσει σε 61 κινηματογραφικές παραγωγές και έχει ανέβει στη σκηνή σε περισσότερα από 90 θεατρικά έργα, ελληνικά και διεθνή. Το θεατρικό της ντεμπούτο ήρθε το 1959 στο πλευρό του Δημήτρη Χορν, με το έργο «Ρομανσέρο» του Ζακ Ντεβάλ, ενώ ο κινηματογράφος της χάρισε ευρεία αναγνώριση, ιδιαίτερα μέσα από τον ρόλο της στην ταινία «Η γυνή να φοβήται τον άνδρα» (1965), όπου έπαιξε δίπλα στον Γιώργο Κωνσταντίνου.
Η παρουσία της παραμένει ενεργή και στη σύγχρονη τηλεόραση, με τελευταία εμφάνισή της στη δημοφιλή σειρά «Η Γη της Ελιάς». Στο προσωπικό της ταξίδι, υπήρξε παντρεμένη με τον Αριστείδη Καρύδη-Φουκς, διευθυντή φωτογραφίας της Φίνος Φιλμ, και αργότερα με τον Γιώργο Δόξα, καταξιωμένο διαφημιστή. Παρά τα χρόνια που πέρασαν, η ίδια δηλώνει ότι νιώθει «χορτασμένη» από τη ζωή, έχοντας συμφιλιωθεί με την ηλικία της και την πορεία της.
Ο τρόπος της να θυμάται τους αγαπημένους της
Ένα στοιχείο που χαρακτηρίζει τη Μάρω Κοντού, πέρα από το ταλέντο και τη διάρκεια της καριέρας της, είναι η ιδιαίτερη φιλοσοφία της γύρω από τον θάνατο. Όπως αποκάλυψε σε συνέντευξή της στο περιοδικό Λοιπόν το 2023, αποφεύγει συνειδητά να παρίσταται σε κηδείες. Θέλει να διατηρεί στη μνήμη της τους ανθρώπους που αγάπησε «όπως ακριβώς ήταν», χωρίς την εικόνα του αποχαιρετισμού να σκιάζει τις αναμνήσεις της.
Η επιλογή αυτή δεν αφορά μόνο πρόσφατες περιπτώσεις, όπως η κηδεία του Νίκου Γαλανού, από την οποία απουσίασε, αλλά αποτελεί σταθερή της στάση εδώ και δεκαετίες.
Χαρακτηριστικά, όταν της ζήτησαν να σχολιάσει την απουσία της από την τελετή αποχαιρετισμού του Λάμπρου Κωνσταντάρα το 1985, απάντησε με τον δικό της ευθύ τρόπο: «Εδώ δεν πήγα στην κηδεία του Κωνσταντάρα και θα πάω σε άλλη;».
Η επιλογή αυτή δεν πηγάζει από αδιαφορία, αλλά αντιθέτως, από έναν βαθιά συναισθηματικό και ανθρώπινο τρόπο σύνδεσης με τη μνήμη. Η Μάρω Κοντού επιλέγει να κρατά τους ανθρώπους που εκτίμησε στη ζωή της ζωντανούς μέσα της όπως τους γνώρισε, αρνούμενη να επιτρέψει στην εικόνα του τέλους να επισκιάσει τα βιώματά της. Αυτή η αντίληψη σκιαγραφεί ένα πρόσωπο ευαίσθητο και στοχαστικό, που διατηρεί εσωτερική ισορροπία απέναντι σε ζητήματα που συχνά οι περισσότεροι αποφεύγουν να εκφράσουν τόσο ανοιχτά.
Ακολουθήστε το Pink.gr στο 
Ακολουθήστε το Pink.gr και στο Instagram
