Έχει γίνει πλέον συνήθεια κάθε χρόνο να βλέπουμε το «Home Alone» και το sequel του, την περίοδο των Χριστουγέννων. Και αυτό γιατί πολύ απλά διαδραματίζεται την περίοδο αυτή. Αλλά φτάνει αυτό για να το κάνει χριστουγεννιάτικη ταινία;
Οι περισσότεροι όταν παρακολουθούν τις δυο ταινίες με πρωταγωνιστή τον Macauley Culkin, έχουν κυρίως στο νου τους το τελευταίο μισάωρο, δηλαδή την κορύφωση του κωμικού «δράματος». Ωστόσο, σε αυτό το κομμάτι, τίποτα δεν είναι απολύτως χριστουγεννιάτικο. Αυτό το κεφάλαιο, όπως και η πλειοψηφία των δυο ταινιών, θα μπορούσαν να διαδραματίζονταν οποιαδήποτε εποχή του χρόνου. Το καλοκαίρι, την Ημέρα των Ευχαριστιών, το Halloween, το Πάσχα. Ή αν προτιμάτε κάθε φορά που μια οικογένεια έχει την ευκαιρία να φύγει μαζί για διακοπές.
Το ότι ένας τετραπέρατος πιτσιρικάς όχι απλά κατατροπώνει, αλλά μερικές φορές ξεφτιλίζει δυο ληστές (θυμηθείτε τη σκηνή με τα πούπουλα, ή εκείνη που κόβει τα σχοινιά από την κολόνα για να πέσει πάνω τους αφού τους έχει χτυπήσει), δεν είναι αυτό που κάνει την ταινία χριστουγεννιάτικη.
Θα μπορούσαμε να σκεφτούμε διάφορα. Όπως το ότι ένα παιδί μένει μόνο του δυο συνεχόμενες φορές, την πιο οικογενειακή περίοδο του χρόνου. Πράγματι, τα Χριστούγεννα είναι η εποχή που όλοι έχουμε λίγη περισσότερη ανάγκη να περάσουμε παρέα με τους δικούς μας ανθρώπους. Αλλά ένα παιδί πάντα έχει την ανάγκη να είναι με την οικογένειά του. Μπορεί τα Χριστούγεννα να είναι η κορυφαία στιγμή γι’ αυτό, αλλά δεν είναι η μόνη.
Θα μπορούσαμε επίσης να πούμε ότι η αγάπη του Kevin για τα Χριστούγεννα και τα χριστουγεννιάτικα δέντρα είναι αυτή που δίνει δύναμη σε ένα παιδί για να υπερασπιστεί το σπίτι του και τον εαυτό του. Άλλωστε αν τα Χριστούγεννα δεν είναι πάνω απ’ όλα μια γιορτή για τα παιδιά, τότε τι είναι; Ένα παιδί λοιπόν βρίσκει στην αγαπημένη του γιορτή τον τρόπο να κάνει το καλό γιατί «έτσι πρέπει»; Ίσως, αλλά και πάλι, ο συγκεκριμένος δεν θα είχε πρόβλημα να κατατροπώσει οποιονδήποτε ακόμα κι αν ήταν κάποια συνηθισμένη Δευτέρα. Και φτάνουμε στο ζητούμενο: Το έκανε μόνος του;
Οι δυο πρώτες ταινίες του «Home Alone» (οι υπόλοιπες δεν αξίζουν) είναι αμιγώς χριστουγεννιάτικες γιατί και οι δυο μεταμορφώνουν σε Deus Ex Machina τον παρία της υπόθεσης. Έναν άνθρωπο στον οποίο κανείς δεν δίνει σημασία τις υπόλοιπες 364 ημέρες του χρόνου. Αλλά την ημέρα των Χριστουγέννων, την ημέρα που όπως μας έμαθε ο Κάρολος Ντίκενς όλοι γίνονται λίγο καλύτεροι και πιο δεκτικοί, τότε ένα παιδί (και μόνο ένα παιδί) μπορεί να τους δώσει τη σημασία που τους χρειάζεται, για να γίνουν ξανά μέρος μιας ανθρωπότητας που τους έχει απορρίψει.
Στην πρώτη ταινία, ο γείτονας είναι ένας «σκοτεινός» παππούς, τον οποίο ακολουθούν οι φήμες δολοφονίας της οικογένειάς του. Όλοι τον τρέμουν και όλοι τον αποφεύγουν. Κι ο ίδιος φαίνεται να το έχει αποδεχθεί. Όμως την Παραμονή των Χριστουγέννων, ο Kevin του απευθύνει τον λόγο σαν ίσο προς ίσο. Και στο τέλος, όταν είναι κρεμασμένος στην πόρτα του απέναντι σπιτιού, ο γείτονας με τις γαλότσες, εξουδετερώνει τους ληστές με το φτυάρι του.
Στη δεύτερη ταινία, μια άστεγη γυναίκα γεμάτη κουτσουλιές από περιστέρια τρομάζει τον μικρό McCallister. Κάποια στιγμή όμως τον βοηθά να βγάλει το σφηνωμένο πόδι του από τον βράχο. Ο Kevin, μετά από μια κουβέντα που κάνουν, της λέει με ειλικρίνεια ότι δε θα την ξεχάσει και πως θα είναι για πάντα φίλη του. Όταν πέφτει και χτυπάει στον δρόμο, οι δυο ληστές τον μεταφέρουν στο πάρκο έτοιμοι να του κάνουν κακό. Και πάλι, εμφανίζεται ο παρίας ως «από μηχανής θεός» και σώζει τον μικρό την τελευταία στιγμή.
Αυτό δε διδάσκει το πνεύμα των Χριστουγέννων; Να είμαστε καλοί με όλους, γιατί όλοι είναι άνθρωποι με συναισθήματα; Οι δυο ταινίες λοιπόν μετατρέπουν δυο απόκληρους σε δυο ανθρώπους που αγαπούν τα Χριστούγεννα γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο: γιατί είναι η ημέρα που επιστρέφουν στην καρδιά ενός αγοριού. Αν δεν είναι αυτός ο κύριος λόγος για τη χριστουγεννιάτικη φύση των «Home Alone», τότε ποιος άλλος είναι;
Ακολουθήστε το Pink.gr στο 
Ακολουθήστε το Pink.gr και στο Instagram
